Een weide met een brievenbus. Net alsof de koeien in de weide vaak papieren boodschappen moeten ontvangen. Een brief van een andere koe uit een weide verderop? Het is deze wat rare combinatie die ons opviel, een foto is snel gemaakt… Net zoals de telefooncel uit het landschap is verdwenen, verdwijnen langzaam maar zeker de brievenbussen, de rode voor de vertrekkende briefwisseling, maar ook deze voor de aankomende. We ontvangen steeds minder klassieke post. Uiteraard dit parochieblad. Soms een brief om te melden dat we in de toekomst geen brieven meer zullen krijgen, het zal elektronisch verlopen, of je meewil of meekan, is van geen tel. De maatschappij verandert, sneller dan snel. De klassieke brief die verdwijnt is daar een voorbeeld van. Het plezier van het schrijven, het tijd maken om te lezen… tijd maken… het klinkt vreemd, maar toch, wie zich deze kunst eigen maakt weet, we zijn bewuster bezig met wat het leven brengt… en dat mag! (kp)

Soms kan je tijdens het wandelen wondere dingen zien, maar niet altijd op een evidente plek. Zoals hier, in de hoogte, grote bollen die het plafond van een gallerij sieren. Wie nauwkeurig kijkt, die ziet niet zo maar een papierprop, wel verschillende gevouwen vogels uit papier… Een kunstenaar heeft zich geamuseerd. Honderden blaadjes papier werden omgetoverd in vogeltjes, samen vormen ze een geheel. En dat is het opmerkelijke, het mooie en het verwonderlijke komt niet uit het ene unieke exemplaar. Wel uit de combinatie van velen… zo ook onze samenleving, het mooie komt niet voort uit de mens die alleen op zich zelf leeft. Wel uit mensen die samen leven, samen een samenleving uitmaken… (kp)

Ergens onder een brug is dit kunstwerk te bewonderen. Mensen samengebracht in vele kleuren, in groepjes, samen kijkend naar het verkeer… Geen volle vlakken, wel kringelende lijnen. Het is net alsof je door een doolhof moet om van de voeten in het hoofd te geraken. Wie heeft er al niet ooit zo eentje opgelost in de krant. Uiteraard mooi om naar te kijken. Maar het vertelt ook iets over de mensen. Hoewel het basisplan voor iedere mens gelijk is, is toch elke mens verschillend. Geen enkele lijn van het het doolhof is hetzelfde, net zoals de duimafdruk zijn we allemaal uniek. Uniek in vorm, maar ook in gedachte, in dromen en wensen. En dat is net het mooie aan de mensheid, het voorkomt saaiheid, het zorgt voor nieuwsgierigheid, iedere mens heeft een unieke levensloop. Ook jij… (kp)

Een wandeling door de stad, een groen aangelegd pad, maar dan letterlijk aan de achterkant van de lelijkheid van de woningen. En plots is daar een versierde regenpijp, een kloppend hart dat straalt… We hebben het nieuwe jaar ingezet, zo leuk als het enigszins mogelijk was. Zo veilig als we zelf nodig achtten. En uiteraard hebben we vele wensen overgebracht bij het nieuwe jaar. Een goed gezondheid zal allicht nog meer dan vroeger de boventoon gevoerd hebben. Maar ook veel liefde, liefde in de maatschappij die vandaag moeite heeft met een harmonieuze samenleving, waar zelfs een vreugdevol feest voor enkelingen een reden is om minder fraaire dingen te doen. Laat een kloppend hart, midden in de stad een aanzet zet zijn tot wat telt… liefdevol samenleven… (kp)

Het is de tijd van de lichtjes in het straatbeeld… De meer traditionele in de bomen die de weg in een aparte sfeer laten baden. Diep in de nacht, als je alleen wandelt, geeft het echt een andere blik op de wereld. Maar ook in figuren, zoals deze luchtballon… Gevoed met licht, klaar om op te stijgen. Het nieuwe jaar kondigt zich aan. Ook het moment van nieuwe voornemens, nieuwe wensen, nieuwe verlangens, eigen aan dit ene ijkpunt. Maar alles wat we wensen en verlangen, dat moeten we zelf ook voeden, symbolisch met licht, maar ook met onze daadkracht, met onze goede wil, want samen maken we dromen waar, samen maken we een nieuwe en betere wereld, zijn we klaar om op te stijgen? (kp)

Het ziet er een beetje gedateerd uit, maar hij staat er weer, de kerststal op de grote markt. En we zijn blij dat we Jezus kunnen verwelkomen in de stad, het is vandaag de dag zeker niet zo evident meer… Niet evident, omdat we in onze samenleving steeds grijzer worden, vaak onder het mom van neutraliteit. Een religieus feest, de aanwezigheid van Jezus in de stad, maar al te vaak hebben we het gevoel dat we ons moeten verantwoorden. Al evenmin evident, omdat mensen minder en minder stil staan in hun leven. De rush op de pakjes, de jacht op gemaakte sfeer in kerstdorpen, het staat in schril contrast met het tafereel van de kerststal. Jezus in een bakje stro, tevreden met eenvoudige materiele dingen, maar geestelijk zo rijk, dat de hele mensheid er van kan leren. Een gedachte om bij stil te staan… (kp)

Zomaar, in de stad op het voetpad staan dennenbomen, netjes in slagorde te wachten om te worden gekocht. Ze krijgen een plaatsje in een thuis, waar ze omgetoverd worden in een brok gezelligheid, voorzien van lichtjes om te stralen… Het is een traditie, zoveel is zeker. Een kerst, zonder kerstboom is er geen. Maar beseffen we ons, dat velen, samen met ons naar het licht, de komst van Jezus trachten, maar het thuis zonder boom moeten doen. Omdat de centen vooral moeten gaan naar overleven. Iets waar we soms niet bij stilstaan, want we worden ondergedompeld in de zweem van kerst. Laten we ook door die sfeer heen kijken en de medemens zien, die ook hoopt, op de komst van Jezus, op een helpende hand… (kp)

Zomaar door een stad lopen, met het hoofd omhoog. Rondkijken en zien wat soms onzichtbaar is voor wie met zijn hoofd naar beneden, gebukt rondloopt. Een kruis in de nok van een dak… Het staat er fier, sterk in de wolken van de dag. Het staat er waarschijnlijk reeds lang, misschien zelfs al langer dan de meeste onder ons zomaar door de stad kunnen lopen. En het staat er duidelijk klaar om – als er geen beeldenstormer passeert – nog eeuwen lang de weergoden te trotseren. Een kruis in de stad, de aanwezigheid van Jezus in de stad, wakend vanuit de hoogte over ons… Mooier kan het niet zijn! (kp)

Een waterval in de natuur, het spreekt altijd tot de verbeelding. Water dat van een hoogte naar beneden stort, dag in, dag uit… en vervolgens haar weg vervolgt, op zoek naar het laagste punt… Water is sterk! Het is geweten, het is gemakkelijker om iets luchtdicht te maken, dan waterdicht. Wetenschappers zullen afkomen met de structuur van moleculen om dit fenomeen te verklaren. En dat is goed, maar we weten ook uit ervaring… water vindt haar weg, gestaag en met geduld slijt ze zelfs door rotsen heen, zonder op te vallen, tot er opeens een waterval ontstaat, met al haar dynamiek. En wij? Willen we soms niet te snel een waterval zijn? Zonder geduldig onze weg te bewandelen, goed te doen in het kleine en zo langzaam maar zeker te bouwen aan een wereld, die dynamisch is, die we het rijk Gods kunnen noemen?. (kp)

Een wandeling door het veld. Een statige toren die als windmolen dienst moet doen. Nieuwe energie die geleverd wordt door de turbines. Wind gebruiken is van alle tijden. Vandaag niet meer om graan te malen zoals we in Bokrijk nog kunnen leren, maar om elektriciteit op te wekken. Hoge bomen vangen veel wind, een gezegde dat we allemaal wel kennen. De insteek van dit gezegde was eerder minder lovend bedoeld. Als je ergens je kop uitstak, was je ook vatbaar voor kritiek, iets waar onze maatschappij met de sociale media zo goed in geworden is. Iemand die opkomt voor zwakkeren, voor zijn geloof, voor een fijne samenleving, het zijn tegenwoordig allemaal hoge bomen geworden. Tenzij het verpakt wordt in een kleurrijke televisieshow. Maar moet we altijd entertainen? Of kunnen we niet gewoon even gewoon een mini-hoge boom zijn? En er zijn voor die andere? . (kp)

Een monument, een plein, bloemenkransen, allen in de voorbije week voorwerp van heel wat taferelen, in ons dorp, overal in het land, in Europa en in de hele wereld… We herdachten het einde van die vreselijke Eerste Wereld Oorlog, waarbij iedere keer weer het offer van de gesneuvelde militairen in de verf gezet werd. Die grote oorlog waarvan iedereen het toen eens was: nooit meer! Maar helaas, we weten ondertussen wel beter. Oorlog is blijkbaar van alle tijden, vaak zonder dat wij er echt invloed op hebben. Laat ons allemaal dat kleine zaadje van vrede planten, in vrede met onze buren samenleven en misschien hebben we toch dat kleine beetje van die benodigde invloed … (kp)

Ergens vroeg in de ochtend, onderweg naar een vroege les, mogen we het ochtendgloren in vol ornaat zien. Ochtendstond heeft goud in de mond… Het was een gezegde van mijn grootvader, maar vermoedelijk zal iedereen wel ergens een ouder of grootouder herinneren die deze uitspraak deed. Vroeg opstaan, met een fris hoofd de dag aanvatten en je had al de nodige voorsprng gemaakt. Het goud lag voor het oprapen. We leerden ondertussen dat het goud ook veel en hard werk vereist. Maar er tijdig aan beginnen is wel een belangrijke boodschap. Niet alleen voor ons eigen, maar ook voor ons werk aan Gods Rijk, ons werk voor die ander… (kp)