Op 24 december stapte ik samen met 16 andere leerlingen, 3 leerkrachten en één reisbegeleider van Broederlijk Delen op het vliegtuig. Een groep met wie ik gedurende 2 weken Senegal ging ontdekken. We vierden er Kerstmis onder een lekker warm klimaat, proefden van de cultuur en het pikante eten en leerden de bevolking beter kennen.
Een reis om nooit meer te vergeten!
De eerste drie dagen verbleven we aan de kust in Toubab Dialaw. Samen met de groep woonden we een lokale Kerstmis bij, met gospelkoor! Later deden we workshops als keramiek, djembé spelen en traditioneel dansen. We bezochten een eerste partnerorganisatie van BD in Senegal, genaamd ADT- Gert. Samen met een groep vrijwilligers, van vooral vrouwen en jongeren, bestrijden ze de erosie in het regenseizoen. Dit d.m.v. van dammen te bouwen met stenen. Zo kan het water infiltreren in de grond en blijven de plaatselijke landbouwgronden vruchtbaar. Wij hielpen maar al te graag mee!
Symbiose is een andere partnerorganisatie van BD. Zij zetten vooral in op duurzame landbouwtechnieken en natuurbehoud. In Nioro du Rip beheren ze een natuurreservaat, waarin zich zo een tien dorpen bevinden. Met de klimaatverandering in het achterhoofd, worden de dorpelingen begeleid in het aanleren van nieuwe landbouwtechnieken. Een mooi initiatief!
Tijdens de reis verbleven we ook drie dagen in duo’s bij gastgezinnen. Ik vond het heel interessant om wat meer inkijk te krijgen in het dagelijks leven van de Senegalezen. Veel inspanning hebben we in die drie dagen niet mogen leveren. We werden echt als gast behandeld. Ik merkte verschillen op met de Belgische levensstijl. We hebben vaak zoveel gepland. De deadlines vliegen ons om de oren. In
Senegal leek de tijd even stil te staan. Iedereen leeft er “à l’aise”, zonder haast en drukte. In het dorp waar we verbleven voelde ik me als een attractie. Bij aankomst al liep er een kindermassa ons tegemoet! Het leven is primitief, maar de mensen zijn er zo gastvrij!
Ook op vlak van natuur heeft Senegal heel wat te bieden. Zo voeren we per bootje door de mangroven in Toubacouta en bezochten we het schelpeneiland op nieuwjaarsavond.
We maakten kennis met enkelen Senegalese jongeren, allemaal leden van de organisatie CIFOP. Deze jongeren krijgen binnen CIFOP beroepsopleidingen in het technisch onderwijs, zoals houtbewerking, elektriciteit, agricultuur, enz. Deze organisatie richt zich vooral op sociale integratie en het ontwikkelen van de economische sector. Samen met hun bespraken we thema’s als klimaat en migratie. Heel interessant om eens naar elkaars ideeën over maatschappelijke thema’s te luisteren en ze te vergelijken. In groepjes vertelden we over ons toekomstbeeld en welke dromen we nog willen verwezenlijken. Om ons verblijf af te ronden, hielpen we mee planten op het veld met de studenten van agricultuur en wisselden we contactgegevens uit.
Als afsluiter van onze inleefreis reden we naar de hoofdstad, Dakar. Een dichtbevolkte, maar vooral betonnen stad. Hier bezochten we musea en monumenten over de onafhankelijkheid en geschiedenis van Senegal. Het Île de Gorées maakte ook deel uit van het programma om wat te weten te komen over het kolonialisme op het Afrikaans continent.
Voor de reis had ik een heel stereotiep beeld over de Afrikaanse bevolking. Ik kan nu met zekerheid zeggen dat mijn blik op de wereld alleen maar ruimer is geworden! Ik heb de mogelijkheid gehad om kennis te maken met een nieuwe cultuur. Een cultuur van armoede, ongelijkheid en corruptie. Maar ook een cultuur van gastvrije mensen, rare gewoontes, kruidige gerechten, hoop en geluk. Ik ben nog maar even terug en wat mis ik het mooie Senegal nu al zo hard!