Ergens waar startende ondernemingen trachten uit de kluiten te groeien, liggen drie gadgets op de koffietoog. Koffie is belangrijk als je er weer even tegen wil kunnen, gadgets zijn ook belangrijk, want ze geven kleur aan het leven.

Een knipoog, een lach, even wat fantaseren… waarom niet? Bijna was ik eraan voorbijgelopen. Maar keerde terug op mijn stappen, want schijnbaar liggen ze toevallig zo, maar misschien ook weer niet… De achterste, ligt omhoog, kijkend naar het plafond, alsof ie ergens een helder idee zoekt, of gewoon hoopt dat de honing in zijn mond valt… De rechtse heeft de mond gesloten. En wel op een straffe manier, de ritssluiting is compleet toe, geen woord komt eruit, is zwijgen goud? De linkse geeft blijk van een spraakwaterval te zijn, met wijd open mond, je ziet er de woorden uit vloeien? Wie zijn wij, de zwijger? De afwachtende dat het vanzelf in orde komt? Of de spreker, die zegt wat er moet gezegd worden, die onrecht aanklaagt, maar tegelijk ook troostende woorden kan spreken, die met woorden het goede doet? (kp)