Door de Limburgse natuur loopt een pad. Een pad dat zelfs door het water loopt. Je kan over de rand heen kijken en opeens valt het op… Je ziet de wolken twee keer, net alsof je in de spiegel kijkt…

Geen dubbelzicht, maar wel een symmetrisch tafereel, de werkelijkheid heeft altijd twee gezichten. Eentje die we altijd op het eerste zicht denken te zien, eentje waar we even aandacht moeten voor nemen. Neen, dit is geen plaatje in de stijl van “zoek de tien verschillen”. Het is wel een aansporen om te zien wat ertoe doet. Niet de schijn en de glitter op weg naar kerst. Wel de werkelijke mens die vol verwachting uitkijkt naar de komst van Jezus. Mensen zoals u en ik, die er voor elkaar zijn, zonder dat we een spiegel nodig hebben… (kp)