Is de herfst nu eindelijk in het land? De bladeren zijn al serieus aan het verkleuren. De bloemen in de tuin veranderen ook van toon en kleur, volgende week is het Allerheiligen…

Een moment waar we even terugdenken aan onze dierbaren die we moesten loslaten, nog maar pas, nog geen Allerheiligen geleden. Maar ook langer, jaren terug… Doorheen het jaar zijn ze wat minder sterk in onze gedachten, maar op dat ene moment nemen we de tijd om terug te blikken. Om hun namen te noemen, om hen te herinneren, als mens, als figuur, als dierbare… Verhalen als weet ge nog, toen ons vader, ons moeder, ons… Het is anekdotisch, maar dat is goed, dat geeft warmte… En we zetten dat kracht bij door een bloemetje te brengen aan hun laatste rustplaats, om duidelijk te zeggen, je leeft nog steeds, in ons hart! (kp)