Ergens een kerk, op een vakantie adres… Even binnenspringen… en recht op het hoekje met de kaarsjes die stemmig branden, stoten…

We maken er altijd een gewoonte van… binnenspringen in een kerk die toevallig op onze weg ligt… Vaak zijn ze ook doorheen de dag geopend. een kerk in den vreemde voelt nooit vreemd aan. Want net zoals in onze kerk, voelt een verwijlen altijd goed. Een kaarsje aansteken, een gebedje voor de intenties van onze dierbaren, even stil zitten, tot onszelf komen… En gapen naar de toeristen die als vreemde eenden in de bijt eigenlijk niet weten wat tot rust komen is… hopelijk vallen ze toch ooit even stil, al was het maar om een kaarsje aan te steken… (kp)