Soms moet je eens omhoog kijken om iets te zien, of moet je net naar beneden kijken? De kraanman tussen de wolken heeft er zeker al over gefilosofeerd 😉

In de lessen kunstgeschiedenis kregen we deze termen voor de kiezen. Het kikkerperspectief waarbij de kunstenaar van onderuit naar het tafereel keek. Het vogelperspectief was voorbehouden voor kunstenaars die naar hun onderwerp van bovenuit bekeken. En wij als toekijkers worden ook in deze rol geduwd. Het verhaal? Wel, we kunnen allen naar het zelfde kijken en toch iets anders zien. Daarom moeten we nooit een oordeel op “eerste zicht” klaarhouden. We moeten altijd eens in de huid van een kikker of in de veren van een vogel kruipen, gewoon om alle facetten te zien, de achtergrond te leren inschatten en een gefundeerd oordeel kunnen vellen. Benieuwd of de kraanman daar al over gefilosofeerd heeft 😉 (kp)