Ergens in een stad, een grote muurschildering. Een witte achtergrond, een vogel in een rare houding. De artiest achter dit werk vertelt zelf dat het een vredesduif is. Die recht naar beneden valt…

Van vredesduiven verwachten we dat ze fier door de lucht vliegen, dat ze mensen naar zich toe trekken, dat ze kalmte en rust brengen. Net daarom is deze muurschildering een ogenopener. De artiest koos voor het tegengestelde. En met de oorlog die nu aan de oostelijke zijde van Europa woedt, vraag je stilaan af of het klassieke beeld van een vredesduif nog opgaat. Besprekingen leiden tot niets, humanitaire corridors worden beschoten, omsingelden worden uitgehongerd, geen sprake van een sprankeltje hoop op vrede. Dit is wat de artiest wilde uitdrukken, maar moeten wij aan deze eerder pessimistische boodschap toegeven? Of blijven hopen op vrede, rechtvaardigheid, dat iets van Jezus boodschap doordringt bij iedereen? Hopelijk mag de artiest dan een nieuwe versie komen schilderen. Dat zou pas goed nieuws zijn!. (kp)