Een plein in de stad, met een beeld. Geen standbeeld van een heroïsch gebeuren, wel een constructie in de vorm van een hart…

Niet dat de stad zo liefdeloos is, tenminste dat hopen we toch. Maar zo maar een hart tegenkomen in het straatbeeld waar boodschappende mensen van het ene stadsdeel naar het andere passeren, het doet wenkbrauwen fronsen. Maar hopelijk doet het ook nadenken. Moet liefde niet onze eerste gedachte zijn bij de ontmoeting van de medemens? Moeten we niet steeds het goede zoeken in het elkaar ontmoeten? Gemeend liefdevol zijn, niet toejuigen en met palmen zwaaien op dag één om op dag twee diezelfde mens “den duivel” aan te doen? Neen, laat ons resoluut kiezen voor blijvende liefdevolle ontmoetingen! (kp)