Chrysanten, mooi uitgezet op een festival in onze Japanse tuin. Chrysanten die we de komende weken in een andere tuin zullen zien opduiken. Het kerkhof, waar onze lieve overledenen rusten…

Het kan misschien net dat tikkeltje vreemd klinken, maar de naam zelf met “hof” erin duidt het toch een beetje aan. Een hof, een tuin waar we rust vinden. Waar rust heerst, waar we tijd krijgen om onze dierbaren die we – altijd te vroeg – moesten laten heengaan, toch weer een beetje bij ons mogen voelen. En dat doen we symbolisch door weer de schoonheid aan het graf te plaatsen, een stukje winterhei, maar vooral chrystanten. Letterlijk vertaald een “gouden bloem”, onze dierbaren verdienen dat… (kp)